باید به فکر غصه گلها بود فکر غروب ساکت یک خورشید باید ز درد آینه ویران شد از غصه سپیده به خود لرزید باید به فکر کوچ پرستو بود در فکر یک کبوتر بی پرواز باید به جای یک دل تنها بود آرام و ارغوانی و بی آغاز باید به حرمت غم یک گدان آشفته بود و خم شد و ویران شد وقتی زنی ز غربت غم تنهاست باید شکسته گشتو پریشان شد